Zondag 20 juni 2010

We gaan vandaag op weg naar Blythe. We vertrekken na een lekker ontbijt, thee, negen granen brood, ja we doen ons best, maar toch is ook aan dit brood suiker toegevoegd, de Amerikanen kunnen kennelijk niet zonder, pindakaas, anders dan in Nederland zonder stukjes, jam, zonder pitjes en zonder stukjes vruchten, cheddar kaas en salami, het laatste voor Henny.
De weg van Banning naar Blythe is rechttoe rechtaan hwy 10 richting het oosten. We hebben daarom gekozen voor een kleine omweg, vlak na Blythe linksaf naar hwy 62. Zo komen we ten noorden van Joshua Tree National Park. We willen bij de plaats Twentynine Palms het park ingaan en dan zuidelijk rijden en weer op hwy 10 uitkomen.
Het is warm, ongeveer 30 graden en de lucht is erg droog. In de camper is het door de airco heel behaaglijk. Toch rijden we door woestijngebied. Vanuit de camper zien we enorme vlakten met weinig begroeiing. Er staan stekelige dorre struikjes van 50 tot 80 centimeter hoog. Achter de vlakten zijn hoge bergen, meestal grijsbruin van kleur, waar de begroeiing geheel ontbreekt. In de camper is het door de airco heel comfortabel. Henny heeft vanuit de camper enkele foto’s gemaakt. Toen we vlakbij het Joshua Tree National Park kwamen zagen we ook de beroemde bomen vernoemd naar Joshua door de mormonen, omdat de stam en de opgeheven zijtakken doen denken aan de profeet.
Bij de ingang van het park was een huisje waar we begroet werden door een oudere man in uniform en ranger-hoed. Hij heeft ons vriendelijk uitgelegd dat ons plan om door het park naar het zuiden te reizen niet zo goed was. Immers het mooie deel van het park lag niet langs die route en de wegen stonden slechts een snelheid toe van maximaal 30 mile. Wat we op de hwy 62 gezien hadden en nog zouden zien was tenminste zo interessant en we konden 55 mile rijden en we bespaarden 15 dollar entreegeld. Wat doet een Hollander dan? Juist die gaat verder ……… over de hwy 62.
De camping lag vlak na Blythe aan de Colorado rivier, een prachtig breed en snel stromende rivier. We zouden er slechts één nacht blijven en dat was wel jammer. De camping had mooie grasvelden, die elke dag besproeid moesten worden en een mooi zwembad. Met vijftig meter van lopen van onze plek stonden we bij de rivier waar door veel bomen wel schaduw was. Wij hadden slechts de schaduw van onze camper. Op de rivier kon je wel zwemmen in een soort inham, daarbuiten was het water verraderlijk door de snelle stroming. Op de rivier vermaakten de mensen zich met waterscooters en bootjes.
Wij lagen om half zeven in het zwembad. Dit hadden we geheel voor ons zelf.
Nadat de zon achter de horizon gezakt was werd de temperatuur behaaglijk. We begrijpen steeds beter waarom Amerikanen airco’s gebruiken in huis, maar ook in de camper. Doen wij nu ook. Ik denk dat de temperatuur ’s nachts in de caravan tussen de 20 en 25 graden is.