Vrijdag 2 juli 2010

We gaan op weg naar Zion Canyon. De oostelijke ingang is de kortste route. Maar op die weg zijn wegwerkzaamheden die tot vertraging zullen leiden. Ook gaat de route door een tunnel waarbij auto’s van 11 feet en 4 inch hoogte met een begeleider moeten rijden. Onze auto is 12 feet. Vlak bij de oostelijke ingang van het park gaat de weg zeer snel stijgen. We hebben daarom voor de zuid ingang gekozen. Die is zo’n 80 km om maar geeft ons een prettig te rijden weg zonder oponthoud.
De weg loopt eerst zuidelijk naar Kanab. Daar is alles nog groen. We zien boerderijen. Behoorlijk wat vee en grote stukken grasland die besproeid worden met water. Dan leidt de weg door Arizona en gaan we meer westwaarts naar Colorado City. In Arizona verandert de omgeving. We rijden door een indianenreservaat. De woestijnvlakten langs de weg zijn enorm groot. Soms aan de horizon begrensd door gebergten. Zo af en toe zien we op enige afstand van de weg hele kleine zogenaamde dorpjes. Soms niet meer dan enkele huizen.
In Colorado City doen we onze boodschappen en tanken we benzine. De supermarkt was een enorme verrassing. Het winkelend publiek en het personeel bestond uit vrouwen die allemaal hetzelfde gekleed waren en allemaal dezelfde haardracht hadden. Het leek Staphorst maar zonder de witte kappen. De mensen waren wel heel vriendelijk, maar wij keken heel verrast naar hen en zij keken naar ons alsof we van Mars kwamen. Het dorpje was gesticht in 1985 en waarschijnlijk waren hier een groep mensen met een bijzondere religie neergestreken. Na Colorado City kwamen we weer terug in Utah en na een paar uur rijden kwamen we aan bij onze camping binnen Zion National Park. De camping ligt heel mooi. De canyon is heel anders dan andere canyons die we gezien hebben. Er stroomt een rivier door de canyon en langs de camping. Overal zijn groene bomen, struiken en plantjes. De canyon is ook veel minder breed dan bijvoorbeeld de Grand Canyon of Bryce Canyon. De camping ligt in het rivierdal. We zien ons aan 2 zijden ommuurd door hoge bergwanden. Het is wel ontzettend warm 105 gr. F dat is 40 gr. C. ’s Avonds zitten we buiten en genieten van het dalen van de temperatuur. Als het dan echt donker is, ziet Henny opeens op nog geen 10 meter van onze camper een ree. Het loopt heel rustig te eten van de plantjes die het aantreft. Schrikt niet van de flits van de fotocamera en loopt rustig door tot we het niet meer zien in de donkere avond.